సింగ,లింగ రాజుల జుగల్బందీ

ఒకానొక సాయంకాలపు ముచ్చట్లలో , మన సింగ రాజు & లింగ రాజు పక్కనే ఉన్న గోదారి అలలను చూసీ,మెల్లగా ఇక సెలవంటూ వెళ్ళిపోయే సందె సూరీణ్ణి చూసి కవితావేశం పెల్లుబికి , చిన్న కవితా జుగల్బందికి సిద్దమయ్యారు


సింగ :- ఒక నిర్వేదం
            కదిలి వచ్చే చీకట్లమాటుకు
            తరిలి పోయే నేస్తాన్ని చూస్తూ
            పొద్దుతిరుగుడు పూల ఎదలో
           అల్లుకునే విషాద నాదం


లింగ :- ఒక ఉత్సాహం
            విరహమింక చాలునంటూ
            వలచి వచ్చే వెన్నెలను చూసి
            కొలనులో కలువల బుగ్గల
            తళుకుమనే సిగ్గు ముత్యం

సింగ :- ఒక నిస్తేజం
           పగలంతా పనుల మునిగీ
           ఒడలుమొత్తం అలిసిపొయీ
          ఉసూరంటూ ఇల్లు చేరే
           సగటు జీవి ఆయాసపు నిశ్వాసం

లింగ :- ఒక ఆనందం
          వేచి ఉండే ఆలుబిడ్డల
          పంచచేరి  కాలంగడిపగా
         పగటి కష్టం మరిచిపొయే
          అందరి ఉల్లాస సమయం
 
సింగ :- ఈ నిశీధి , ఒక నేటికి సమాధి

లింగ :- ఈ నిశీధి , ఒక రేపటికి నాంది

సింగ :- బ్రతుకైనా , బరువైనా ..
           నిజమైనా , నిష్టూరమైనా ...
           ప్రతి ఆరంభపు చివరి అంకం
          ప్రతి వెలుగూ చేరే శూన్యం
          ఈ చీకటి


లింగ :- అవమానాలే ఎదురైనా
           అలుపు లేక సాగమంటూ
          మలుపు దాటితే ఉషొదయమే
          స్వాగతించునని చాటి చెప్పే
          ఆదర్శమే ఈ చీకటి..

సింగ :- ఇంక చాలు లేరా , ఇంటికి పోదాం , ఆకలి వేస్తోంది


లింగ :- అవున్రా ! కడుపులో అన్ని రకాల జంతువులూ ,ఉస్సైన్ బోల్ట్ కన్నా స్పీడ్ గా పరిగెట్టేస్తున్నాయి


అంటూ ఇంటి ముఖం పట్టారు ... ఎంతటి భావోద్వేగమైనా , ఆకలిని మించినది కాదు కదా !!