దుడుకు అడుగుల శిశిర గాడ్పులకి ,
తల్లి ఒడి నుండి వేరు పడి ..
కొండలనకా , గుట్టలనకా ...
పిల్లగాలులతో కలిసి తిరిగి ....
దుమ్ము ధూళిలో కలిసిపోయి ,
వేల అలజడుల బరువు మోసి,
వేల అడుగుల కింద నలిగి ,
ఇల్లుని విడిచి , తల్లిని మరిచి
ఒక నిర్జీవ కుడ్యపు సన్నని బీటలో చేరి
సేదతీరింది ఒక చిన్ని విత్తనం.
హితులు కరువై , భవిత బరువై
బ్రతికే దారిని ,
ఆ బీటలో పరుచుకున్న నిశీధిలో వెతుక్కుంటూ ..
చిట్టి చేతులతో ఆ గట్టి గోడను
తవ్వుకుంటూ ...
సాగిపోతున్న ఆ విత్తుని
హత్తుకుంది
ఒక ఉదయపు అనాధ మంచుకణం.
బ్రతుకు దొరికింది ..
భవిత నిలిచింది ...
వెతుక్కుంటూ ఒక సూర్య కిరణం
ఆ విత్తనాన్ని పలకరించింది ...
కలిసిరాని కాలంతోనే సాగుతూ
వెక్కిరించిన విధినీడనే మెలుగుతూ , వెలుగుతూ
కొన్నాళ్ళకి ..
గుండెలేని ఆ గోడ పైన
పచ్చని హరితం , వసంతాన్ని స్వాగతించింది ..
No comments:
Post a Comment